Codzienność

Tak dawno dla Was nie pisałam, przepraszam.

Ten miesiąc był, jednym słowem go opisując, dziwny. Zaczęłam powoli rozumieć, że bycie samemu jest naprawdę fajne !

Zastanówmy się nad tym głębiej. Mam 17 lat, tyle życia przede mną. Nie ukrywajmy dopóki nie poszłam do liceum to nie rozumiałam wielu rzeczy, nie potrafiłam rozwiązać wielu spraw. Wydoroślałam, stałam się bardziej odpowiedzialna w pewnych przypadkach.  Punkt patrzenia na świat, który mnie otacza zaczął być brutalny, pełen sporów, problemów na tle politycznym, rasowym czy religijnym, to nie to co kiedyś. Wtedy ważna była pogoda i w co mam się ubrać. Z biegiem czasu zaczęłam zauważać jakie zło krąży wokół Nas wszystkich. Cieszę się ,że większość tego zła się mnie nie tyczy, że mieszkam w takim, a nie innym Państwie, że jestem takiej, a nie innej Narodowości. Doceniam ciężką pracę moich rodziców, po to abym ja mogła mieszkać i się uczyć tam gdzie chce, spełniać swoje marzenia , starać się im to wynagradzać kiedy tylko jestem w Stalowej i przenosić to na moje oceny w szkole. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo i przyjemnie. No cóż… Każdy jest kowalem swego losu. To dopiero początek, ja dopiero wchodzę w tą całą machinę zła, ale też i piękna. Pora na kreowanie swojej osobowości, na pełne dążenie do postawionych celów. Nie wolno też zapominać o odpoczynku i dobrej zabawie, w tej sprawie moi przyjaciele spisują się najlepiej. Dziękuję im za to z całego serca.  Nie posiadam złotego środka na wszystko co sobie zaplanowałam i postanowiłam, czas pokaże jak to będzie.

Dlatego jeśli jesteście silni, pewni siebie, to wyjdźcie przed  tak zwany szereg i pokażcie na co Was stać, naprawdę szczypta egoizmu w tym nie zaszkodzi, a nawet pomoże.